De Hope-diamant - waarde, geschiedenis en mysterie

Eeuwenlang is de Hope-diamant een van de beroemdste en grootste gekleurde diamanten ter wereld gebleven. Of het nu komt door de enorme collectie van rijke eigenaren, dieven en Franse royals, of door de levendige kleur en indrukwekkende omvang, of zelfs door de beruchte reputatie van vervloeking, de Hope-diamant is nog steeds een van de meest besproken diamanten tot nu toe. Met eigendomsgegevens die bijna vier eeuwen teruggaan, had de Hope-diamant een indrukwekkende lijst van eigenaren voordat hij in 1958 werd geschonken aan het Smithsonian Institution, waar hij nog steeds wordt bewaard in het National Museum of Natural History.

Met een gewicht van 45,52 karaat straalt de Hope-diamant schittering en schoonheid uit door zijn Fancy donkergrijsblauwe kleur en VS1-zuiverheidsclassificatie. Tegenwoordig heeft de kussenvormige antieke briljantslijpvorm een gefacetteerde gordel en extra facetten op het paviljoen en is hij omgeven door een hanger van 16 witte diamanten, zowel peervormig als kussenvormig.

Wat maakt de Hope Diamond bijzonder?

Uit een recent onderzoek uit augustus 2018 bleek dat blauwe diamanten, zoals de Hope-diamant, tot de zeldzaamste diamanten ter wereld behoren. Een recent onderzoek onder ongeveer 13,8 miljoen diamanten wees uit dat slechts 0,02 procent als blauwe diamant werd gecategoriseerd.

Bovendien suggereerde de studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nature, dat blauwe diamanten vier keer zo diep in de aarde worden gevormd als kleurloze diamanten, op diepten van meer dan 640 kilometer onder het aardoppervlak. De oorsprong van blauwe diamanten was lange tijd een raadsel voor geologen en juweliers, maar dit nieuwe onderzoek bood inzicht in de complexe geologische sequenties die blauwe diamanten zoals de ongrijpbare Hope-diamant vormen.

Geschiedenis van Hope Diamond

De Hope-diamant, waarvan men aanneemt dat hij afkomstig is uit de Kollur-mijn in Golconda, India, was oorspronkelijk een veel grotere steen toen hij in de 17e eeuw werd gekocht door de Franse handelsreiziger Jean Baptiste Tavernier. Tavernier beschreef de 112 3/16-karaat diamant later als prachtig violet van kleur en ietwat ruw geslepen in een driehoekige vorm. De grotere steen werd al snel de Tavernier Blue genoemd en was meer dan 60 karaat groter dan de Hope-diamant, die uiteindelijk slechts een klein deel is van wat de steen ooit was. Interessant is dat, hoewel experts altijd al vermoedden dat de Hope-diamant uit Tavernier Blue was geslepen, pas in 2005 werd bewezen dat hij een afstammeling was van de grotere steen.

In 1668 verkocht Tavernier de diamant, samen met een aantal andere grote diamanten en diverse kleinere, aan koning Lodewijk XIV. Volgens het Journal of the Royal Society of Arts was de Tavernier Blue de eerste geregistreerde blauwe diamant in Europa en werd hij bekend als de 'Blauwe Kroondiamant' of de 'Franse Blauwe', vanwege de beschreven intense staalblauwe kleur. Vijf jaar na de aankoop van het juweel liet koning Lodewijk het door de hofjuwelier Sieur Pitau slijpen tot een steen van ⅛ karaat. Om de facetten en de schitterende schittering van de steen optimaal tot hun recht te laten komen, liet Lodewijk het in goud zetten en aan een halslint hangen, dat hij bij ceremoniële gelegenheden droeg.

In 1749 liet koning Lodewijk XV de steen door hofjuwelier André Jacquemin herzetten met een indrukwekkende rode spinel voor de Orde van het Gulden Vlies. In de jaren die volgden, vóór de Franse Revolutie, bleven de Franse vorsten de prachtige, zeldzame edelsteen dragen. Hoewel er geen historisch bewijs is, geloven velen dat zelfs Marie Antoinette de prachtige Franse Blauwe Juweel meerdere malen droeg. Na een poging van Lodewijk XVI en Marie Antoniette om Frankrijk te ontvluchten in 1791, tijdens de Franse Revolutie, werden de kroonjuwelen van de Franse koninklijke schatkist overgedragen aan de Franse overheid voor veilige bewaring. Tijdens een weeklange plundering in 1792 werd een groot deel van de Franse kroonjuwelen gestolen, waaronder de Franse Blauwe Juweel. Jarenlang werd gedacht dat Lodewijk XVI de laatste eigenaar van de Franse Blauwe Juweel was.

Pas begin 19e eeuw dook er in Engeland een kleinere blauwe diamant van 45,52 karaat op, met een prachtige violette tint die overeenkwam met de Tavernier, en die in het bezit was van de Londense diamanthandelaar Daniel Eliason. Sterk bewijs suggereert dat het in feite de opnieuw geslepen French Blue was. Verschillende bronnen suggereren dat de diamant uiteindelijk in het bezit kwam van koning George IV, maar na zijn dood in 1830 werd hij hoogstwaarschijnlijk via private kanalen verkocht om zijn enorme schulden af te lossen.

In 1839 dook de diamant op in de catalogus met edelstenen van de bekende Henry Philip Hope, naar wie de diamant vandaag de dag zijn naam draagt. Helaas is er in de catalogus geen bewijs te vinden over hoe hij de diamant verkreeg of hoeveel hij ervoor betaalde. Na zijn dood later dat jaar werd de diamant doorgegeven aan zijn neef Henry Thomas Hope en vervolgens aan de kleinzoon van zijn neef, Lord Francis Hope. In de daaropvolgende jaren kende de diamant verschillende eigenaren, totdat hij in 1909 werd doorverkocht aan Pierre Cartier. In 1910 werd de Hope-diamant getoond aan de socialite Evalyn Walsh McLean uit Washington D.C., bij Cartier in Parijs. Nadat de diamant opnieuw was gezet en als hoofddeksel op een drielaagse diadeem van grote witte diamanten was gemonteerd, verkocht Cartier de diamant in 1911 aan mevrouw McLean. Kort daarna werd de Hope-diamant de hanger van de ketting die er vandaag de dag nog steeds is.

Na het overlijden van mevrouw McLean in 1947 kocht Harry Winston Inc. uit New York City haar volledige sieradencollectie, waaronder de Hope Diamond in 1949. De daaropvolgende 10 jaar werd de Hope Diamond wereldwijd tentoongesteld op vele tentoonstellingen en liefdadigheidsevenementen, voordat hij werd geschonken aan het Smithsonian Institution, waar hij tot op de dag van vandaag een topattractie is. Sinds zijn terugkeer op 10 november 1958 heeft de Hope Diamond het Smithsonian slechts vier keer verlaten voor tentoonstellingen of schoonmaak- en restauratiewerkzaamheden. Met zo'n uitgebreide geschiedenis die vier eeuwen teruggaat, is het geen wonder dat de Hope Diamond wereldwijd een favoriet blijft.

Hoop Diamant Vloek

Het meest interessante aspect van de Hope-diamant is misschien wel de vermeende vloek die hij de afgelopen vier eeuwen over zijn eigenaren heeft gespreid. Volgens de legende bracht de Hope-diamant groot ongeluk over de eigenaar en drager van het juweel, met verhalen over zelfmoord, moord, faillissement, mislukte huwelijken en tragedie. Er zijn echter sterke aanwijzingen dat deze verhalen verzonnen zijn om de publiciteit en daarmee de waarde van het prachtige juweel te vergroten. Desondanks is er voldoende bewijs dat de legende ook een kern van waarheid bevat.

De legende vindt zijn oorsprong in de tijd dat Jean-Baptiste Tavernier de blauwe diamant ontdekte in de Kollur-mijn in Golcanda, Zuid-India. Er wordt gesuggereerd dat de diamant eerder in het hoofd van een hindoeïstisch godinnenbeeld was verwerkt, mogelijk als oog. Sommige verhalen suggereren dat Tavernier zelf de diamant van het beeld heeft meegenomen, terwijl andere beweren dat iemand anders zijn buit vervolgens aan de Fransen heeft verkocht. Hoe dan ook, elke legende is het erover eens dat het deze diefstal was die aanvankelijk de vloek over de steen bracht. Sommige verhalen beweren dat Tavernier daarna door honden zou zijn doodgebeten, hoewel bewijsmateriaal suggereert dat hij als rijk man met pensioen ging nadat hij het juweel aan koning Lodewijk XIV van Frankrijk had verkocht.

Begin 20e eeuw publiceerden een aantal kranten artikelen waarin vermeende ongelukken door de Hope-diamant werden opgesomd, wat het verhaal over de vloek verder verspreidde. Een artikel in de New York Times uit 1911 noemde voorbeelden van de onthoofding van koning Lodewijk XVI en zijn vrouw Marie Antionette, tot de zelfmoord van Jacques Colet en zelfs de gruwelijke verkrachting en moord op de tijdelijke drager, prinses de Lamballe, allemaal gevallen die wezen op de vloek van de diamant.

Later werd gesuggereerd dat juwelier Pierre Cartier de gefluisterde verhalen verder aanwakkerde door elementen uit Wilkie Collins' roman 'De Maansteen' toe te passen op het verhaal van de Hope Diamond, tijdens het bezoek van Evalyn en Ned McLean aan de Cartier-winkel in Parijs. Aangenomen wordt dat Cartier het verhaal borduurde in een poging hen te overtuigen de diamant te kopen. Het verhaal wist Evalyn later te betoveren en de diamant te kopen, waarna ze al snel een van de meest iconische bezitters van de Hope Diamond werd. Hoewel bewijsmateriaal suggereerde dat de vloek was verzonnen om de publiciteit, het mysterie en de aantrekkingskracht van de Hope Diamond in de 20e eeuw te vergroten, volgden er ook daarna nog ongelukken: de schoonmoeder van mevrouw McLean overleed, haar zoon stierf op negenjarige leeftijd, haar man scheidde van haar voor een andere vrouw en stierf kort daarna in een psychiatrische inrichting, haar dochter stierf op 25-jarige leeftijd aan een overdosis drugs en het gezin verloor hun fortuin aan een faillissement.

Zelfs de postbode die de diamant bij het Smithsonian afleverde nadat deze in 1958 door Harry Winston was gedoneerd, liep kort daarna een verbrijzelde beenblessure op, zijn huis vatte vlam en zowel zijn vrouw als zijn hond stierven kort daarna.

Hoewel velen geloven dat deze tegenslagen te wijten zijn aan de Hope-diamant, zijn anderen er stellig van overtuigd dat het slechts toevallige omstandigheden zijn en aan andere oorzaken te wijten zijn. Smithsonian-curator Jeffrey Post vertelde PBS dat hij geloofde dat de vloek een interessant onderdeel was van de geschiedenis van de diamant, maar dat deze niet waar was.

"De vloek is een fascinerend onderdeel van het verhaal van de Hope-diamant, die ertoe heeft bijgedragen dat de diamant zo beroemd is geworden. Maar als wetenschapper en conservator geloof ik niet in vloeken", aldus Post.

Dus of je de vloek nu gelooft of niet, de beruchte geschiedenis van de Hope-diamant, die meer dan vier eeuwen teruggaat, is een onderhoudend leesavontuur. Ben je net zo gecharmeerd van de schoonheid en zeldzaamheid van blauwe diamanten als de Hope-diamant? Koop er dan vandaag nog een bij Gem Rock Auctions.

WINKEL VOOR BLAUWE DIAMANTEN

Blue Diamonds