Informatie over Indonesische agaat

Men geloofde dat Indonesische agaat in verschillende soorten bestond. Deze agaat is een van de meest modieuze soorten die in Indonesië te vinden zijn. Indonesiërs kleden zich vaak in deze agaat en dienden als een geluksbrenger om gevaar af te weren en geluk aan te trekken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat mensen beweren dat deze unieke edelsteen verschillende mystieke krachten bezit.

Het biedt meerdere gunstige toepassingen (bijvoorbeeld een perfecte keuze voor medische behandelingen, religieuze praktijken en versterkingen). Indonesiërs geloven doorgaans dat bepaalde natuurstenen bovennatuurlijke eigenschappen hebben. Gebaseerd op de traditionele overtuiging wordt de natuur ook gezien als een teken van mystiek vanwege haar vorming en goddelijke oorsprong.

Elk natuurlijk aspect op deze planeet wordt dus beschouwd als iets heiligs. Deze agaat produceert een edelsteen die geen uitzondering vormt op dit traditionele levensbesef. In de oudheid zijn de heilige betekenis en religieuze voordelen van deze natuursteen ook door Indonesiërs gedocumenteerd.

Daarom hebben deze agaat-edelstenen altijd een belangrijke rol gespeeld in de traditionele Indonesische devotie en worden ze vaak geassocieerd met enkele heilige gebruiken. Deze specifieke edelsteen had meestal een opvallende kleur die het element vuur symboliseerde.

Dankzij het vuurelement bezit deze oranje agaat verschillende natuurlijke eigenschappen die iemand kunnen helpen stress te verminderen en de emotionele stabiliteit te herstellen. Bovendien zullen de verschillende eigenschappen en spirituele krachten van de persoon ook het uithoudingsvermogen en zelfvertrouwen van de persoon vergroten.

Het is ook een dominante talisman voor het verbeteren van iemands persoonlijkheid en het beschaven van iemands sociale positie om succes te behalen in de zakenwereld. Bovendien zijn er verblijven in een mystiek koninkrijk in dit geheiligde mineraal. Door middel van de oudste mantra spelt het de spiritualist die vroeger gunstige zegeningen overbracht.

De mystieke kracht van deze agaten dient ook als dominante kracht om zich te verbinden met de khodam-kracht die voldoening en voldoening brengt in het leven van de drager, vooral met deze gebruikelijke Indonesische agaat. Sterker nog, hij is niet geheel onaantrekkelijk, want hij wordt beschreven als 98% van de agaten ter wereld.

Ze komen in vrijwel alle delen van de wereld voor, en vaak in enorme hoeveelheden. Als je kijkt naar bandagaten die in verschillende landen voorkomen, tja, dan kunnen ze behoorlijk in het oog springen. Dus, wat is het openingszinnetje van deze agaten? Het antwoord moet zijn: ze zouden uit Indonesië kunnen komen.

De meest opmerkelijke afbeeldingen van agaten uit Indonesië behoren ongetwijfeld tot de meest opmerkelijke agaten ter wereld. Het eerste type dat hier genoemd moet worden, is dat deze prachtige edelsteen in verschillende kleuren voorkomt en alleen in Indonesië voorkomt. Een andere opmerkelijke edelsteen met een afbeelding van bloemen stond bekend als de "Rozenagaat".

Als u nog nooit van rozenagaat hebt gehoord, wees dan niet verbaasd, want het is vergelijkbaar met de prachtige mosagaat , die typisch in Indonesië voorkomt, maar het "mos" is rood. Deze Indonesische rozenagaatstenen lijken eigenlijk op rozen. Wat ons betreft, komen deze agaten doorgaans in verschillende landen voor.

Rozenagaat, met name die met opvallende rozen, wordt ook in Indonesië gevonden. Een ander type Indonesische agaat is de schilderijagaat, die vergelijkbaar is met schilderijen. Landschappen zijn echter ook niet zo zeldzaam. Dit zijn eigenlijk de beste voorbeelden van hoe bijzonder agaat kan zijn.

Bovendien zijn fossiele koralen aangetroffen op talloze plaatsen in het westelijke deel van de Indonesische eilanden (Java en Sumatra). Deze materialen worden beschouwd als de verborgen overblijfselen van prehistorische riffen, die door de inslag op de aan land gebrachte massa terechtkwamen.

Ze liggen meestal in de bergachtige gebieden van het Bukit Barisan-gebergte, van centraal tot zuidelijk Sumatra, waar de rotsachtige bergen van oostelijk en westelijk Java te vinden zijn. Langs oostelijk Indonesië zijn fossiele koralen te vinden, die te vinden zijn in het afgelegen en bergachtige gebied van het eiland Halmahera.

De innovatie van goed bewaard gebleven koraalriffen heeft zich uitgebreid tot in de bergachtige regio van Zuid-Sumatra, wat een belangrijk onderdeel is van het bewijs dat de zeespiegel vandaag de dag nog hoger ligt dan in het Mioceen (23 miljoen jaar geleden). Zelfs de meest waardevolle delen van de koraalsoorten zijn afkomstig van deze oeroude riffen, die zijn verzegeld door vervanging van een agaat.

Daarnaast is er een uitgebreide reeks koraalsoorten te vinden. Tijdens de conservering reageerde het ongebruikelijke calciumcarbonaat van de koraalskeletten met silica, dat vloeistoffen van vulkanische oorsprong bevat. Enkele geochemische studies zijn gedocumenteerd aan de hand van hydrothermale afzetting van ijzer, koper, zilver en zink samen met het silica.

Bovendien is Sumatra een klassiek gebied voor hydrothermisch goud met een lage sulfidatie en zilverafzettingen. Deze werden commercieel gecultiveerd door oude Nederlandse ontdekkingsreizigers zoals Tambang, Lebong, Tandai en Donok. Ze vormen nog steeds het onderwerp van studie en ontwikkeling.

Over het algemeen worden de mineralen opaal en chalcedoon, die bestand zijn tegen lage temperaturen, en de silica die ze bevatten, beschouwd als de meest voorkomende elementen in gefossiliseerd koraal. Er zijn enkele uitstekende en microkristallijne aggregaten langs hun holtes in verschillende delen van de steen aangetroffen.

Ook enkele druses vulden de kanalen, die bestonden uit delen van de koraalachtige wezens die later bedekt werden met helder agaat, waardoor de verfijnde oppervlakken gepolijst werden. Vlakbij bevinden zich pyrietkristallen, die verspreid in het agaat liggen en hun charisma verbeteren, en die de samenstelling van de unieke koraalsoort beschrijven.

Sommige mensen hebben opgemerkt dat deze Indonesische geagatiseerde fossiele koralen van de ene naar de andere plaats uiteenlopen. Sommige plaatsen hebben meer opgeloste kristallen en een enorme hoeveelheid kleuren in vergelijking met andere. Sommige opgravingsvelden genereren opvallende geagatiseerde koraalstenen van verweerde tot geoxideerde rotscomposities.

In verder gelegen gebieden worden ook gepolijste keien van geagateerde koralen gevonden in zowel actieve als oude, overdekte rivierbeddingen, ver van de vaste gesteentebronnen. Al met al hebben deze massieve, geagateerde fossiele materialen een indrukwekkend lapidair karakter. Vergeleken met elk ander decoratief gesteente, zijn er zelfs enkele tinten die ongebruikelijk zijn en prachtige verzamelobjecten.

Met miljoenen koraalsoorten in het fossiele spoor zouden deze mooiste stukjes oneindig kunnen zijn. Begin 2009 werden er ook sets agaatbuizen gevonden in een afgelegen berggebied in Midden-Java. Deze ontdekking deed hen besluiten om te klimmen en op zoek te gaan naar de voorraden van het materiaal.

Het grootste deel van het gebied ligt langs de Javaanse vulkanen. Het gebied wordt beschouwd als zeer ruig met abrupt tropisch regenwoud met beschutte hellingen, hoge dennenbomen en een perfect stromend bergbeekje. Midden-Java is zelfs de belangrijkste gastheer van alle elf grillig en dynamisch Indonesische vulkanen, waaronder de beroemde Merapi.

Bovendien wordt het vaak waargenomen door vliegtuigpassagiers tijdens een reis van Jakarta naar Bali. Volgens lokale mythen worden de clusters van vingervormige agaatstenen in de aarde geproduceerd en worden dorpelingen in de grond verborgen, omdat ze de uiteinden ervan zullen bewerken en breken.

Ze hebben de vorm van een lokale bamboesoort die bekendstaat als "Awi", of een kleine Japanse Bambu, die in het Indonesisch gespeld wordt als "bambu". Hij werd ook wel "Fossiele Bambu" genoemd. Hij heeft er dagenlang over gedaan om het gebied zo goed mogelijk te verkennen. Bergbewoners zijn behoorlijk voorzichtig tegenover buitenstaanders en moeten ook hun natuurlijke hulpbronnen beschermen.

Deze Agaten worden geïntroduceerd en bieden een aantal milieu-uitzichten en mogelijke manieren om dit materiaal te promoten, aangezien ze toegewijd waren aan het verspreiden van hun theorieën en het de hele tijd aantonen. Dit materiaal was een belangrijk onderdeel van een enorme aardverschuiving, die bestond uit vulkanisch gesteente in de aarde.

Deze veelkleurige vingers trokken de aandacht van de dorpelingen. Meestal vermoedde men dat deze stenen waardevol waren, maar ze hadden geen kennis van mijnbouw of landschap. De dorpelingen verzamelden deze stukken steen en begroeven ze tegelijkertijd in de grond en in hun achtertuinen.

Stel je eens voor dat deze steenformaties in een grotomgeving zijn ontstaan. Sterker nog, het is een soort geologische structuur, waar stalagmieten en stalactieten doorgaans worden geproduceerd. Bovendien hebben de meeste lokale bewoners die op deze hellingen jagen, ontdekt dat deze kleine stukjes van deze agaatclusters aan beide zijden van de berg te vinden zijn.

De meeste dorpelingen hebben een dagelijkse oogstroutine in de bergen. Ze stimuleren de losse grond langs de aardverschuivingsgebieden met een lange stalen staaf als prospectieapparatuur. Het verzamelde materiaal is in de loop van de tijd zeer gevarieerd qua schaduw en natuur.

De grote basale laag bestaat echter meestal uit holle buisjes met een breedte van enkele centimeters. Gezien de betrouwbare, gestreepte samenstelling van de binnenwand, werd gesuggereerd dat deze agaat eromheen is ontstaan, wat vrij organisch is, en vervolgens is afgebroken. De tinten zijn onder andere blauw, oranje, roze, paars, rood, geel en wit.

Sommige veelkleurige patronen omvatten banden, dendrieten, bollen en strepen. Ze komen in het algemeen voor, maar zijn vaak beperkt tot specifieke lagen van de agaat. William Walton Wright, een bekend paleobotanist, bracht een maand lang een bezoek. Hij heeft een ruime ervaring in het herkennen van dergelijk materiaal over de hele wereld, met name in Indonesië.

Walt heeft verschillende gebieden bezocht, waaronder gebieden met fossielhoudende gesteentesamenstellingen op sommige continenten, en regelmatig seminars gegeven over de herkenning van fossiele plantenmaterialen in de VS en andere continenten.

Een belangrijk deel van deze collectie stond bekend als het 'fossiele bamboe'-materiaal. Er zijn geen laboratoriumstudies of verdere analyses van deze stukken gesteente uitgevoerd, maar met een overvloed aan monsters in zijn hand werd het een belangrijk onderdeel van de mogelijkheden voor elke fysieke omgeving, geologische locatie en chemische structuur.

Als beroemd geoloog kan Walt de procedure stap voor stap beschrijven, met name het evolutieproces van de levende plant in de steen. Volgens Walt zijn er verschillende veen- of moerasplanten, waaronder grassen, salie, tulpe en biezen, die verschillende taaie, silica-rijke stengels omsloten.

Nadat de vulkaan was uitgebarsten, veranderde een cascade van siliciumhoudende vulkanische as in een moeras langs een heuvelhelling en spoelde later weg in een moerasgebied. Vervolgens zal de as door een verweerde oxidatie rijk aan ijzer, silicium, mangaan en andere ionendeeltjes in het water vrijgeven.

De waterchemie wordt echter ook zuur, evenals de colloïdale suspensie van klei die in veldspaat wordt afgebroken, wat ook vrij hoog is. Bovendien bleken de taaie stengels van deze moerasplanten het centrum te zijn voor de afzetting van de botryoïdale kristallisatie van kwarts (agaat).

Sterker nog, de regenval en de droogte kunnen ervoor zorgen dat het moeraswater stijgt en daalt, en dat de scherpte ervan zelfs kan variëren. Bovendien kunnen terugkerende explosies en de afzetting van as ervoor zorgen dat er een laag agaatkristallisatie langs de stengels ontstaat.

Het daaropvolgende verlies en de verrotting van de planten vindt echter na verloop van tijd plaats. Sommige van deze stengels blijven rechtop staan, terwijl andere van richting kunnen veranderen. Over het algemeen kunnen sommige stengels zelfs scheuren en op de moerasbodem terechtkomen. De stengels blijven leeg, net als de organische bestanddelen van de planten die ontbinden.

Bovendien worden de zwevende mangaanklei, ijzer en andere factoren afgezet in de lege kernen, samen met een groep "pog iron". Na verloop van tijd raakt deze afzetting leeg en wordt deze normaal gesproken omgeven door de uitgestraalde, concentrische ringen van agaat die in Indonesië te vinden zijn.

Toevallig hebben de meeste lokale bewoners een gewone naam voor de "schuurbies", wat in Indonesië letterlijk "Japanse bamboe" wordt genoemd. In dergelijke gebieden worden deze sets agaat, die doorgaans bedekt zijn met een matig verweerde laag carbonaat, heimelijk gebruikt om aantrekkelijke exemplaren, natuurlijke kralen en bijzondere stukken te maken.

Een andere Indonesische agaat is te vinden in Oost-Java, beroemd om zijn decoratieve toepassingen, namelijk de alfabet- en kruisagaat. Door de eeuwen heen werden verschillende bergen in Indonesië het centrum van spirituele retraites, waar de eerste boeddhisten, christenen en hindoes bijeenkwamen.

Watt geloofde nog steeds dat deze vorm van agaat alleen in Oost-Java werd gevormd. De samenstelling van deze materialen is zeker wereldwijd beschikbaar. Het duurde lang voordat ze de creativiteit van Oost-Javaanse ambachtslieden en beeldhouwers ontdekten en deze gebeurtenis onder de aandacht brachten.

Het uitgebreide perspectief van dit mineraal werd voor het eerst gedocumenteerd door mensen rond het bergdorp op Oost-Java. Er zijn enkele individuen die nu bekend zijn met het verzamelen en slijpen van verschillende schriften van deze stenen. De meest opvallende was de mogelijkheid van één man om de "peetvader" te zijn van deze alfabetagaat cabochons.

Door zijn bestaan ontstond er een enorme stapel agaat, zo groot als een vuist, langs de tuin, en de ruwe agaat, die met een fundering van een vierkante meter langs zijn veranda is gemetseld. Pak Hurup, de peetvader, maakte ze door ze in stukken te snijden en er met een kleine hamer een aaneengesloten agaat van te maken, waarna hij ze tot een perfect patroon slijpte.

Bovendien zijn verschillende ervan voorzien van een gebarsten, afgewerkte cabochon. Dat probleem zou zich kunnen voordoen in andere dorpen waar normaal gereedschap werd gebruikt. Om op de markt hun waarde te bewijzen, worden deze sets agaat in vormen geslepen, zodat ze perfect afgewerkt zijn.

Meestal kon ook een ruwe steenzaag worden gebruikt, die vrij goedkoop en gemakkelijk te produceren is. Hij gebruikte ook een set elektromotoren om katrollen uit hout te snijden, en er werd een waardeloos Chinees diamantzaagblad gevonden. Het grootste probleem is de elektriciteit.

Bovendien loste het hete mineraal, dat verzadigd is met water, op in ijzer, silica en andere mineralen, die reageerden op uitdroging als de modder. Terwijl de warmwaterbronnen groeiden, stopte de circulatie van het hete water naarmate het afkoelde. Sterker nog, de siliciumhoudende sinters en het agaat, gevuld met voedingsscheuren, droogden ook op en sloegen neer.

Het resultaat was dat er zowel opgeloste als zwevende mineralen ontstonden en dat er scheuren ontstonden.

Bovendien wordt de vloeistof die warmwaterbronnen voedt, bepaald door vulkanische activiteit onder het oppervlak. Dit soort systemen bestonden al 10 tot 1000 miljoen jaar geleden.

Met deze steenformaties werden de persistentie en de rijpe leidingen heropend en werden de oude warmwaterbronnen aan de oppervlakte geregenereerd. De geschiedenis van de uitstromende vloeistoffen kan zelfs veranderen doordat ze zich vermengen met grondwater. Deze grondwaterstand kan veranderen door het klimaat.

Vloeistoffen kunnen ook neerslaan met hun opgeloste ijzer en andere stoffen in de silica. Wanneer een oude warmwaterbron nieuw leven inblaast, blijken de oude kloven, aders en scheuren eronder eveneens het medium voor nieuwe vloeistoffen te zijn. Bovendien kunnen deze vloeistoffen silica en ijzer produceren.

Later dienen deze dichtgelaste oude scheuren als het systeem dat afkoelt en weer afsterft. De genoemde late scheurvullingen werden geproduceerd door het duurzame ijzer. Als je ze vergelijkt met andere componenten, zoals de oude en verwante agaat, vertonen ze een kruislings patroon.

Deze afzettingen, evenals hun voedingspatronen, kunnen later langs het oppervlak worden blootgelegd door opheffing en corrosie. De afmetingen van deze kiezelsteenagaten in de moderne tijd werden gekenmerkt door rode (ijzer), gekleurde silica en gecementeerde (verzegelde) uitdroging, die in essentie deel uitmaken van de fossiele overblijfselen uit de oudheid.

De bijzondere kleur van agaat in de geheelde scheuren is simpelweg een bewijs van de diverse minerale diffusie in de vloeistoffen van de late fase, die het volgroeide, hete bronnensysteem in beweging brachten. Bovendien hebben de meeste bekwame ambachtslieden met een uitstekende verbeeldingskracht, zoals Pak Hurup, deze stenen tot prachtige edelstenen gemaakt.

Het vermogen om een dergelijk beeld vast te leggen, of het nu een vis, een letter of een kruis is, hangt nog steeds af van de stijl en het oog van de slijper. De diffusie van de kleur in de edelsteen varieert met de diepte van de creatieve scheur. De overheersing van de breuk bepaalt slechts de belangrijkste millimetergrootte.

Eigenlijk zijn geen twee even letters of kruisen exact vergelijkbaar; maak van elk van hen en van elke steen een uitzonderlijke en onderscheidende steen. Zo zijn er in Indonesië ambachtslieden die veel waarde hechten aan een uitstekende, goed vervaardigde zetting met een natuur, gemaakt van het symbool van het kruis.

Het samenstellen van een goed geproduceerd alfabet kan zelfs enkele maanden duren. Bovendien kunnen deze 26 geselecteerde letters van agaat vele malen worden geproduceerd en opnieuw gesneden uit honderden letters om een uitstekende verzamelaarsset te vormen. Het geheim is niet om het te polijsten met een dun laagje kleur, maar om het tot een waardevol exemplaar te maken.

WINKEL VOOR INDONESISCH AGATE

Indonesian Agate Cabochons